Costa dos Arrieiros

Pepe Penas lembra Dorvisou, terra..muiños..

Archive for the ‘As fotos falan’ Category

ANTIGUOS ALUMNOS COLEGIO MANUEL PELETEIRO

Posted by pepe penas o Marzo 5, 2017

Alumnos curso 4ºB año 1957

Alumnos de 6º A curso 1958-1959

Este retrato e dos rapaces que no ano 1958 comezabamos o sexto curso do Bacherelato no Colexio Manuel Peleteiro de Santiago de Compostela. Sentin moita ledicia o dia que o atopei; pasaron tantos anos que xa non tiña ningunha lembranza del. Co desexo de que todos os que nel estamos lembremos aqueles lexanos tempos, poño este retrato. Lembro os nombres de case todos, de alguns teño dubida. se alguén se recoñece que se poña en contacto conmigo para darlle unha aperta virtual

Posted in As fotos falan | Etiquetado: , , , , | Leave a Comment »

TEXAS GIRL

Posted by pepe penas o Xullo 22, 2013

TexasGirlHola Texas Girl

¿Recuerdas ese nombre?…Claro que sí, como no vas a recordarlo; del todo imposible olvidar la primera vez que Lita y Pepe tuvieron la osadía de chatear contigo; esa palabrota nos sonaba a música estridente, a partitura compuesta por alguien con un oido fuera de punto. Sin embargo esa idea preconcebida desapareció de repente al ver que chatear tambien podía servir para escribir cosas con sentido, destinadas a alguien del que nos separaba un inmenso charco lleno de peces, de agua y de ilusiones hundidas; a bordo de muchísimos barcos salió,antes que tú, de esta “Tierriña” un nùmero de muchas cifras repleto de seres en busca de otros mundos que prometían una vida mejor; nuestra familia ha sido siempre una familia de emigrantes; nuestros genes están repartidos por el mundo que nos rodea, de esta Tierra salieron viajeros hacia Cuba, Argentina, Uruguay, Brasil, Venezuela, quizás Mexico e incluso muchos otros paises que no recuerdo o de los que no tengo constancia. Algunos de esos antepasados se integraron en sus nuevos puntos de llegada, allí echaron raíces y de sus troncos brotaron nuevas ramas que siguen creciendo. Tristes fueron los motivos que obligaron a los nuestros a dejar sus casas, familia y amigos; doloroso fue salir sintiendo como el hambre les empujaba para romper las cadenas que los hacían trabajar de sol a sol para hacer más ricos a los ricos. Por desgracia, esos tiempos oscuros, faltos de oportunidades, con perdida de derechos fundamentales como la salud, la vivienda y la enseñanza, empiezan a asomar la patita por debajo de la puerta. Algunos iluminados están intentado vendernos, por entregas, una novela escrita por un “cerebro” en la que pretenden hacernos creer que nosotros y tan solo nosotros somos los culpables del que el Pais vaya mal: Vamos demasiado al médico, pedimos becas para que nuestros hijos estudien; cuando no podemos desplazarnos tenemos la desfachatez de solicitar un coche oficial, entiendase ambulancia, para ir al médico; con lo fácil que resultaría que te llevaran en unas parihuelas, tus propios familiares o amigos, como se hacía en la mayoría de nuestros pueblos de la España profunda, oscura y falta de todo, incluso la dignidad estaba reservada a la clase dirigente. Hay que cortar por lo sano, es necesario mimar a la casta de privilegiados, hay que poner a su servicio coches de alta gama para hacer superviajes y acudir a reuniones en donde se le rinde pleitesia a un cinico al que se le llena la boca diciendo defender a todos los ciudadanos de su país; no deja de echarnos en cara que muchos millones de votantes le han dado patente de corso para hecer lo que le salga de las pelotas; a estas alturas de la pelicula tendría que ser consciente de lo encabronados que están esos millones de votantes que consideran que su voto le ha sido arrancado con vanas promesas y pintando un mundo como el de Yupi; debería aclararnos que de lo que trata es de mimar a su rebaño, promete terminar con la pobreza (eliminando a los pobres de varios plumazos, entiendase limitandole las oportunidades de desarrollarse y de cuidar su salud; parodiando a Sabina que decía que ser cobarde no valga la pena y ser valiente que no salga tan caro; algún ilustre “cerebro” ha tenido la gran idea de poner en práctica sus poluciones nocturnas de maldad calibrada; en un monologo autocomplaciente, sacando pecho y con la mirada oculta tras unas gafas más negras que sus proyectos, se dijo en voz muy bajita: yo y mis amigos vamos a hacer algo para que protestar salga muy caro y acudir a la Justicia no valga la pena . En fin Texas Girl, desde que me levanto a las siete de la mañana, no paro de darle vueltas a mi cabeza, todas las palabras que viven en el diccionario se ponen en fila; a veces salen verdaderos disparates, en otras ocasiones sale a relucir los genuinos disparates que otros son capaces de diseñar. A pesar de la distancia que nos separa, cada día estamos más contentos de la decisión que has tomado, nos alegramos infinito de que hayas encontrado con personas que te han dado la oportunidad de demostrar lo mucho que has sido capaz de colocar en esa “cabeciña” tan bien amueblada y que te hayan permitido demostrar lo que eres capaz de hacer. Llevo varios dias mirando esta foto, no se cual es el secreto, pero las imagenes hacen brotar un tropel de palabras a las que tengo que controlar para que salgan en el orden correcto y digan algo que tenga sentido. Como dijo aquel astrounata del Apolo XIII: Houston tenemos un problema ( en realidad parece ser que dijo “We’ve had a problem” en lugar de” we have a problem”). Bien, digamos: Houston, hemos tenido un problema; pero ahora ya no lo tenemos. Estamos encantados de que esa tierra haya acogido a nuestra querida y admirada “Texas Girl”. Amigo lector, Texas Girl seguramente resultará desconocida para ti; pero, creeme, realmente existe, como decia Descartes: pienso, luego existo; pues bien: ella piensa, luego existe. Todo lo que “presuntamente” está aquí escrito, es lo que siente un padre que un día se levanto mas temprano de lo habitual y dió libertad, no vigilada, a su imaginación; no intentes ver lo que no está escrito, si te atrevieras o atrevieses a hacer volar tu imaginación seguramente acabarías asustàndote de tus propios pensamientos.
Texas Girl, Lita y Pepe cada día que pasa te quieren más; estamos muy orgullosos de ti. Te queremos más que ayer, pero menos que mañana.

Posted in As fotos falan | Etiquetado: , | Leave a Comment »

UN VOTO UN EURO

Posted by pepe penas o Xuño 9, 2009

Polo visto todos querían gañar para ir a Europa. Para o meu ver uns non gañaron e outros tampouco.¿sabedes que pasou?. Pois que todos perdemos…As eleccións teñen que ser mala cousa; pasa coma co traballo: Mira se as duas cousas serán malas que ata pagan por facelas.Estes derradeiros dias xa estaba mais ca cheo de ver a TV e sentir falar a uns e a outros dunha morea de cousas:
-Manoliño foi no avión do cuartel para falar cos seus amigos
-Xan meteuse no trén e non pagou o billete
-Ramiro foi xogar o tute a Dorvisou e levou a bicicleta do Concello
Polo visto todos facían o que lle saia do carallo, e non pasaba a cousa a maiores. Cando eu era neno, en Santiago, iamos colgados na escaleira dos coches de linea e non pagabamos nada; pero se nos collían de seguro que nos daban unhas labazadas.
Candoomeuvoto me fartei de ver a TV ocorreuseme meterme na Internet; hai foi onde me decatei porque falaban tan mal uns dos outros. Canta mais xente aprobe o cursiño que están facendo, mais cartos cobran os da Cooperativa; cantos mais parbos metamos un papel nunha furna de vidro, moito mellor. Europa seguimos sen saber onde está, ninguén nos dixo o que ian facer se gañaban; os da maioria absoluta tampouco. Se queres saber o que gañan as Cooperativas botalle un ollo aquí.
Se che pasa o que a min, poida que se che vaian os desexos de volver a votar. Se escribes un pecado na papeleta, quedas moi satisfeito, pero polo visto e un voto que non sirve, chamanlle “voto nulo”…ainda porriba…¡hai que que foderse!…
Cando eu era neno os mozos dician: o que me dea un pau doulle un peso, e se e de carballo trinta reais. Arestora terian que dicir: non me deas un pau, dame un voto; eu non che doua nada pero a min vanme dar un euro e pico.

Posted in As fotos falan | Etiquetado: , , | 1 Comment »

HAI ALGUEN AI ?

Posted by pepe penas o Agosto 2, 2008

Teño que dicir que non me agrada, nin un chisco, ver as paredes de moitas casas emborranchadas con letras e debuxos de sospeitoso valor atistico. Este non é o caso; no antigo barrio da Moureira, en Pontevedra, fun bater cos ollos nesta casiña; quedeime ollando para ela e mesmo tiven desexos de subir polas escaleiras, petar na porta, e dicir: ¡Boas tardes!…¿e podese entrar?

Posted in As fotos falan | Etiquetado: | 6 Comments »

VAI OU VEN ?

Posted by pepe penas o Outubro 12, 2007

trenpte.jpg
Vendo este retrato lembreime do meu amigo Antonio, un andaluz de Canillas del Aceituno; fomos colegas nunha pousada que lle chamaban a Casa da Troia, o nome non sei se lle viña porque había xente de todolos los xeitos ou de todolos sitios. Antonio non era quen de falar o galego, con moito traballo aprendeu a dicir:¡ mamae: ahi ven lo trén, mira como bota lo fume!. Cando quería presumir de falar coma nos sempre botaba por diante o que tanto lle custara aprender.
Unha cousa que lle estrañaba moito era que os galegos fixeramos unha pregunta para responder a outra. Amigo Antonio: se ti me preguntaras se o trén deste retrato vai ou ven; non teñas dubida, eu iache dicir: ¿por qué me preguntas Antonio?…¿será porque este trén e igual por diante ca por detrás?…¿Non será porque este trén non bota lo fume?…Cando botaban lo fume eran outros tempos…agora se están parados tes que estar dentro deles para saber se van ou veñen…

 

Posted in As fotos falan | 6 Comments »

A RAZON DA FORZA

Posted by pepe penas o Setembro 27, 2007

poli.jpg
¡Quietos todos!
Aqui non sube ninguén sen pagar

Posted in As fotos falan | 7 Comments »

OLLOS

Posted by pepe penas o Agosto 27, 2007

laura.jpg
Non sei onde, nin quén, nin cando, nin como; só sei que alguén dixo: os ollos non se chaman ollos porque ti os vexas, chamánlle ollos porque son eles os que te ven a tí.
Ti tes que ser Laura; ¿sabes por qué?…Porque os ollos, que se chaman así porque eles vente a tí, dixeronme que a rapaza que está detrás deles nesta foto ven sendo de María e de Antonio; bicos a María e mais o Antonio por ter a Laura detrás duns ollos tan fermosos.

Posted in As fotos falan | 7 Comments »

SE BEBES……

Posted by pepe penas o Outubro 9, 2006

unbmw.jpg
Se bebes…..non guies, podes perdelos puntos que tes no carné….se queres perdelos podes gañar un BMW cada semana…… bota unha ollada o que che pode ocorrer se queres gañalo.
Ten sentidiño…..cavila un chisco….¿paga a pena gañar un Bmw e non ter tempo para guialo?

Posted in As fotos falan | 3 Comments »

CARNÉ POR PUNTOS

Posted by pepe penas o Xullo 4, 2006

patosbeben.jpg
Con isto do carné por puntos
estamos fodidos
ou vendemolo o coche
ou deixamos de beber cervexa.

Posted in As fotos falan | 7 Comments »

XUNTANZA DA COMUNIDADE

Posted by pepe penas o Xuño 8, 2006

comunidad.jpg
…..Declarar caste protexida ao Ratiño Pérez; dende o dia de hoxe queda prohibida a súa caza, polo visto e moi amigo dos nenos. Pregamos a todolos veciños o cumprimento desta norma. E non habendo mais asuntos dase por rematada a reunion.

Posted in As fotos falan | 6 Comments »