SAUDO DE CAN

Roi e Kin son coma dous nenos; hai quen di que fora a alma son o mesmo ca xente; de pequerrecho lembrome que cando atopaba con algún amigo que me botaba a lingua, nunca souben se me saudaba o estaba a mofarse de min. Cando vin estes dous non puiden pasar sen facerlle un retrato; o pequeno semellaba sorpendido de verme e o grande…o grande non sei se me estaba saudando ou estaba facendome mofa. Estiven a piques de preguntarlle; pero decateime que os animais xa non falan…eso só pasaba nos contos…

REGRESION

Hai cousas que semellan ser mentira…unhas son e outras non; e o mesmo coma cando dicimos se pican os pimintos de Padrón, polo visto uns si e outros non…

Comezou a ler naquel libro que lle prestrara un amigo, era un chisco raro o devandito libro, falaba de Hipnose e Regresión; polo visto podías ir para atrás na túa vida,tanto..tanto que podías chegar a cando naciches e ainda moito mais, ata chegar a outras vidas..estaba lendo e cavilaba que eran contos dos vellos de antes, non pagaba a pena darlle creto; canto mas lia mais mentira lle parecía. Sentía que lle pesaban as pálpebras, os ollos ianselle pechando e sentía tanto sono coma gana de comer cando levaba catro días sen facelo; dentro da súa cabeza ollou duas fotos: unha era de arestora e a outra de cando tiña vinte anos. ¡Miña naiciña que escarallado estaba!, agora tiña pouco pelo, e por riba era branco, as orellas coma as dun elefante, a nariz tan grande coma a do soneto de Quevedo, o pescozo.. semellaba que lle cortaran un anaco, o bandullo saialle por fora da chaqueta…Cada segundo que pasaba ian aparecendo mais imaxes, cada vez era mais novo, cantas mais aparecían mais estragado semellaba estar; de supeto escureceu, foi coma se se fixera noite pecha, sinteu coma lle zorregaban unha patada nos cadris, tanta foi a dor que tivo que lle escintilaron os ollos e mirou un home que dicía: -Este carallo de can xa volveu a comer os chourizos. Coxeando botou unha carreira, meteuse no palleiro, e ali quedou a dormir rabiando de dor…non soubo canto tempo estivo; cando espertou tiña o libro diante dos ollos, semellaba coma se quixera pasar a folla.. sentía tal dor de cadris que se levantou, achegouse a cama coa idea de deitarse; botoulle unha derradeira ollada o que estaba lendo e dixo: -Non se pode ler tanto tempo seguido… remata un desfeito..

CARTA AO SR. QUEVEDO

A UNA NARIZ

Érase un hombre a una nariz pegado,
érase una nariz superlativa,
érase una nariz sayón y escriba,
érase un peje espada muy barbado.

Era un reloj de sol mal encarado,

érase una alquitara pensativa,
érase un elefante boca arriba,
era Ovidio Nasón más narizado.

Érase un espolón de una galera,
érase una pirámide de Egipto,
las doce Tribus de narices era.

Érase un naricísimo infinito,
muchísimo nariz, nariz tan fiera
que en la cara de Anás fuera delito.

Sr.Quevedo grande tiña que ser a nariz da que vostede nos fala, moi longa, moi longa tiña que ser cando di que era un home a unha nariz apegado; se era unha nariz superlativa, que me levo o demo se non era unha “naricisima”, que grande tiña que ser para semellarse a un peixe espada; que longa era lembrado o reloxo de sol que habia na casa dos meus avós..grande, grande era vendo no meu maxin semellante aparello que saia da caldeira de cobre onde se facía a aguardiente na miña aldea; endexamais ollei un elefante boca arriba, pero si lembro un que viña na enciclopedia que tiña na escola de Dorvisou, dende os ollos colgallabe un anaco de nariz que chegaba ata o chán; nunca estiven en Exipto, no libro que dixen denantes había un debuxo dunha piramide, ¡miña naiciña, que cousa grande!. Ata ai ainda vou comprendendo, pero sr. Quevedo cando di que as doce tribus de narices era; ai xa vostede me amola, non me sinto con forzas para imaxinar unha nariz tan grande, ¿como sería unha nariz feita coas narices dos doce fillos de Xacobe?, e ainda por riba coas dos fillos dos fillos,e ainda para mais coas dos fillos dos fillos dos fillos. O meu entender e vostede un chisco mintireiro Sr. Quevedo; diga vostede conmigo: a semellante nariz non habia cristiano que puidese ir apegado.

A GALIÑA DOS OVOS DE OURO

Ave de pico
nunca puxo ao amo rico

Se soubesen que son a galiña dos ovos de ouro poida que non dixeran parvadas.

TAL DIA COMA HOXE

Fai algúns anos, poñamos ..taitantos, as sete da mañán dun martes 5 de marzo do ano 19..taitantos, naceu unha nena que pesou 3,430 Kg.; ainda que ela nono sabía traia o nome posto; os seus pais xa sabian facía moito tempo como se chamaba, falaran entre eles unha morea de veces e tiñan o desexo de que fora coñecida no mundo coma Marta; non levaba ningún número; os fillos dos reis levan un número: a uns chamanlle Primeiro, a otros Segundo, a outros Terceiro..coido que quizais sexa para saber cantos teñen, ou quizais para que os nenos que veñan despois saiban que houbo antes ca eles outros que ademais de ter un nome tiñan un número. Sexa como sexa a nosa Marta non quedou sen o número..como naceu a primeira, polo menos para os seus pais sempre ha de ser Marta I; do que non me lembro e que trouxeras un anaco de pan debaixo do brazo, de pequerrecho sempre sentín dicir que os nenos cando nacían viñan con él; coido que non sempre era certo, de seguro que había nenos que nono traían..senón, ¿porque pedían para os nenos pobres.?. ¿lembraste cando ias co teu irmán e maila túa nai de excursión ata a Coca-Cola,en Poio; era o único xeito de que comerades a merenda. Tua nai, teu pai. teu irmán, túa avoa..todolos que se lembran de ti e querenche, desexan que teñas un día de moita felicidade na compaña de Ramón. ¡From Pontevedra to Houston with Love!

UN HOME CHAMADO CABALO

Benquerida Carme teño que dicir que cada día sinto mais admiración por ti, hoxe decateime que non e moi doado levar para diante unha cousa coma Cine de Barrio. Verás, estiven a ollar as fotos que teño gardadas no ordenador; hai moitas, hay moreas..algunhas non me din nada e outras non sei que é o que me queren dicir, no medio de todas elas atopei este fermoso cabalo..tan axiña coma lle botei o ollo sentín un suor frio, sentín coma se me estarricaran o corpo, por riba unha corda atada o pescozo, polos pes un penedo grande, tan grande coma unha casa; o meu corpo non tiña acougo; a mitade semellaba querer ir canda o pescozo e a outra mitade tiña o desexo de ir coa pedra; unha corda turraba para riba e a outra faciao para abaixo…semellaba estar metido no medio dun soño;¡estaba ollando un cabalo que se ia afogar guindandose ao rio cunha pedra atada o pescozo!…¡non podia ser certo!…¡aquilo non podía ser un cabalo suicida!; non, non..estamos nos carnavais e isto seguro que era un home que se visteu de cabalo; ¿ou seria un cabalo que se quixo disfrazar dun home que se ia suicidar?..¿ou seria un cabalo que comeu un home cunha pedra atada o pescozo?, ¿ou sería un cabalo que pasaba por ali e alguén atoulle unha corda cunha pedra para que non fuxira?..¿ou sería un home que se quixo suicidar dentro dun cabalo?.Xa non sabía que cavilar, Carmiña, xa non sabía nada, xa case non sabia o que ia facer…. De supeto lembreime de ti; de cando en vez non sabes que dicir, trabucaste e dis cousas que fan que a xente se escaralle coa risa; hai quen di que o fas adrede, os que che teñen envexa; a xente que che quere ben din que ti es así; eu estou cos que din que ti es asi; ca historia do cabalo decateime que a miudo non sabes que dicir nin que facer e tes que deixar que as cousas saian o seu aire; de cando en vez as palabras que estan amontoadas nos miolos, de calquera xeito, poñense o carro e saen pola boca coma se foran ben guiadas, ata din cousas con algo de xuizo. Grazas Carme.. por ti lembreime de Cine de Barrio, lembreime do que eu queria facer: escribir algo no meu cine; teño que dicir que o meu cine non ten nin un anaquiño da popularidade que ten o teu, o meu e moi pobriño, e deses de andar pola casa…Non tiven coraxe a chamarlle Cine de Barrio, coidei que sería un roubo, puxenlle o nome de Cine na Rua e Novas. Grazas Carme unha vez mais, xa non sinto anguria polo cabaliño..agora decateime do que había naquela foto.. ¿sabes que ollei miña rula?..Pois… voucho dicir: unha pelicula; en castelán dinlle: UN HOMBRE LLAMADO CABALLO.