TODOS PARA UNS POUCOS

Fai unha tempada que non andaba pola Costa dos Arrieiros; agora que non teño que traballar quixen facer a proba de erguerme pola mañán, non tiña por que ser moi cedo, e andar o son do corpo; andiven e andiven, e o certo e que non cheguei a ningures; botei de conta que tiña que cambiar de vida; metinme en Internet, e sen saber como comezei a buscar nomes de peliculas, atopei unha que me lembraba a Conan el Barbaro; pero non se chamaba dese xeito, o seu nome e CANON EL BARBARO.
Dende que a mirei semella que me atopo moito mellor; xa ia sendo hora de que alguen lle botara unha man a ese xentiña que fai cantigas, peliculas, e outras moitas cousas que non sabemos facer os que non somos artistas. !Pobriños¡…bueno pobriños non, que sorte tiveron que aparecera un manicho que lles fixo a promesa de castigar a todos os españois por piratas; polo visto deron na teima de roubarlle a musica que fixeron co suor da sua frente. Non esteades tristes, dixolles o pai do canon, de agora en diante en vez de vivir do suor da vosa frente, ides vivir co suor dos de enfrente. Doutra banda por mor de que hai demasiados españois que len libros, disque lle van meter tamen un canon as bibliotecas; a xente cando comeza a saber cousas faise perigosa. Xa abonda con que lean os ricos, os pobres hai que cobrarlle para que lle pase a gana de ler; hai que fodelos que para eso naceron pobres…o dia que a merda valga cartos, non faltará quen dea orden de que os pobres nazan sen cú.