Costa dos Arrieiros

Pepe Penas lembra Dorvisou, terra..muiños..

Archive for Decembro 2005

O GORRIONCIÑO

Posted by pepe penas o Decembro 26, 2005

gorrion.jpg
Nesta festas do Nadal e de Aninovo todos semellamos ser as mellores persoas do mundo: ¡Bo Nadal, que pases boas festas!; saes da casa ou estás no traballo e non han de faltar unhos cantos cristianos que che desexen a meirande felicidade . Pero eu fagome unha pregunta: ¿fago ben ou fago mal cando atopo con alguén , o que non lle poden ir peor as cousas, e levado pola felicidade que me contaxia o mundo do consumo digolle ,coa mellor intención, que pases unhas felices festas?..¿que pensará de min?.
Atopei este gorrión, estaba chorando, contoume a súa historia….¿que cal e a sua historia?..O mesmo ca da cantiga que eu lle sentía os mexicanos cando era un neno:
En una jaula de oro,
Pendiente del balcón,
Se hallaba una calandria,
Cantando su dolor.

Hasta que un gorrioncillo,
A su jaula llego,
“Si usted puede sacarme,
con usted yo me voy.”

Y el pobre gorrioncillo,
De ella se enamoró,
Y el pobre como pudo
Los alambres rompió.

Y la ingrata calandria,
Después que la sacó,
Tan luego se vió libre,
Voló, voló y voló.

El pobre gorrioncillo,
Todavía la siguió,
Para ver si le cumplía
Lo que le prometió.

La malvada calandria,
Esto le contestó:
“a usted ni lo conozco
ni presa he sido yo.”

Y triste el gorrioncillo,
Luego se regresó,
Se paró en un manzano,
Lloró, lloró y lloró

Y ahora en esa jaula,
Pendiente del balcón,
Se encuentra el gorrioncillo,
Cantando su pasión.

Cando rematou de contarme a súa vida non tiven coraxe a desexarlle Bo Nadal, abrinlle a porta da gaiola, e cando vin que se pousaba nunha maceira fixenlle un retrato…o Bo Nadal, polo visto, non está feito somentes de bos desexos….

Posted in Vino cos meus ollos | 6 Comments »